Sinirimin sinirlerime hakim olması gibi bir şey sinirlenmem.Susacaklarımı tamda onların üzerine püskürtmek istiyorum..Biriktirdiğim pisliği kusmak,biraz olsun rahatlamak istiyorum.Biraz kaba olucam biliyorum,biraz insanlığımdan uzaklaşıcam biliyorum..Ama biliyorum ki,kaybolmamak benim elimde.İnsanların seni bulması,sana yüklenmesi,seni üzmesi belki bir tesadüf belkide bir gerçek.Bunların en sonuncusu senin kötülüğün olur..Üzülmek göreceli oluyor,neye nasıl üzüleceğini bilmiyorsan,sen yanmışsın..Neyi nasıl üzeceğini bilmiyorsan sen iyisin demek.Düşünmemek istiyorum,düşünmemek istememeyi düşünüyorum hep.Durum çok vahim,kurtarın çekin bi kenara.Bana dost muamelesi yapmanıza lüzum yok..Ben kendime dost olur kendime teselli bulurum.Bana dokunmayın,günaha sokmayın beni..Siz bana dokunmazsanız azat olabilirim belki..Ama o kadar kibirli ki duygularınız benim böyle durmam sizi üzüyor..Benim şu aptal vicdanımda size üzülüyor.Peh..Vah ki ne vah.İçinde bulunduğumuz bu bok çukurunda kimi ayırt edeceğimiz iyice şaşırır olduk.Bakın görüyorsunuz,gene insanlığımdan uzaklaşıyorum ama dediğimi gibi;beni düşünmeyin,uzaklaştığımı biliyorum ve yolu bulabilirim..