Öyle herkesle göz teması kuramıyorum uzun uzun.Sonu bi yere çıkmıyor çünkü..Her göz teması birazcık daha gerçeklik çünkü.İnsanların acılarını,umutlarını,hislerini,istediklerini görebiliyorum çünkü.Çünkü ben bunlardan kaçmak istiyorum.Çünkü hayat o kadar da kötü değil demek istiyorum.Neyse..Ne görebiliyorsak,ne hissedersek savunacağımız o olucak bir nebze.İnsanın hisleriyle yargılanması ne acı.Kendini başkasına anlatmak isterken,başkasını kendinin yerine koymak ne saçma.Üzülmemek için yol ararken üzülmek nedir?Söylenecekleri bir kenara atamıyorum.Bir kenarda kalamıyorum,bir kenar bulamıyorum kendime ne üzülmek ne sevinmek istiyorum.O kadar da bozuk olamam her halde,belkide öyleyim..Bunların bir sonu yok.Boşuna okuma,beni okumak maksadın olmasın sakın.Bir şey kazanmazsın.Ne tesadüftür ki bir şeyde anlamazsın.Dinleme sen bunları,boş şeyler.Doğru ya sanane?Bu benim hayatım.Yanılma sakın,bu seninde hayatın..!

'basılmamış bir romanın bilinmeyen bir sayfasından'