Zoruna birazda zorun zoruna yazıyorum.Biraz buruk biraz kuru ıslatıyorum sözcükleri.İnsanoğlu ne değişik biri için ölebilir biri için öldürebilir.Hep bu birileri oluyor,çünkü yalnız yapamıyoruz.İyi olsak da öyle kötü olsak da . Hep birileri içimizi yakıp bir birileri içimizi donduruyor.Değeri yok kimsenin gözümüzde,bu satıları yazarken birileri hayal edemiyorum.Aslında birine de yazmıyorum.Saat 12 buçuk civarları.Sanırım bu gündüz değil öyle görüyorum ki dışarı karanlık.Güneş varken bunları yazamam her halde , siz bunlara kanmayın.Bunlar saçmalık çünkü bende saçmalıyorum ve susmadan önce konuşuyorum.Ve konuşmadan önce bütün kelimeleri susturabiliyorum.İnanıyorum ki bunları yazıktan sonra okumayacağım.Ve bunu biliyorum,okumak için yazmıyorum nede olsa.Okutmak için hiç yazmıyorum.Bir yerlere bir şeyleri boşaltmam gerek sanırım.Hep gülen biraz olsun ağlamıyan olmak için susuyorum ve susacağım çünkü konuşurken kendimi duyamıyorum.Sustuğumda her şey bana fısıldıyor duymak istediklerimi.Ve sizin o güzel çirkinlikleriniz içimi karartabiliyor.Bunlara alışmış olan ben aydınlık olamıyor olduramıyorum.Hep karanlık kalıp hep aydınlık olun.İnsanın insan yapan içindeki aydınlıktır dışındaki değil.