Çok sevdim diyorum
'Boşver unutursun' diyor.
Hiç sevmemiş belli..                                                 m.akyol

Çok sevdim diyorum
'Boşver unutursun' diyor.
Hiç sevmemiş belli..                                                         -m.akyol

KIZGINIM

Evet sonunda anladım.Üzdüklerimi nasıl üzdüğümü.Üzdüğüm kişilere ne denli zorluklar yaşattığımı.Çok kızgınım çok..Öylesine kandırılmış,yorgun ve düşkünlük içerisinde boğuşuyorum ki.İçim parçalar halinde dökülüyor gözümün önünden.Öyle kızgınım ki anlatamıyorum ama anladığım bir şey var nasıl canın yandığı.Evet bende yaktım ve o zaman pek anlam ifade etmiyordu şimdi çok anlam ifade ediyor.Hemde çok fazla..Canım çok yanıyor çok.Kalbim bölük öylesine hazırlıksız ki.Bir çocuğun dünyaya ilk gözlerini açtığı gibi neye uğradığını bilmiyor.Şok halinde yeni bir yaşam gibi gözüküyor ama öyle değil.Çok kızgınım..Senden nefret etmek istemiyorum sadece ediyorum.Durmuyor yüreğim ve anlatamadığım ne varsa yüzüne karşı anlayamıyorum.O kadar öfkeliyim ki içim içime sığmıyor sevinçten mi hayır! Ağlamaklı oluyor ağlayamıyorum bu ne demek biliyor musun? Bu bir lanet dökememek içine içine akıtmak göz yaşını.Nasıl böyle sorusunu kendime soramıyorum bile.Kandırıldım hemde çok sahtece.Nasıl inandım sana nasıl kandım sana.Nasıl bunu yaptım.....yazamıyorum üzgünüm anlatamıyorum çok kötüyüm ...

Çok kazanan az kazanan,mutlu olan mutsuz olan,dünyevi zevkleri doyasıya yaşayan ve yaşayamayan,acı'zorluk çeken ve çekmeyen kişilerin;imtihan dünyasında aynı kefeye koyulduğu bilincini kavradığım gün,isyan etmeyi bıraktım..

Murat Akyol/İsimsiz Roman

KENDİN

-Seni en çok kim anlar?  En çok doğruyu sana kim söyler..Yüreğinin burukluğunu en çok kim hisseder ki.En bilinmez hisleri,yoğun geçen yalnızlık nöbetlerini,apar topar çarpıntılarını kim görebilir? Çehrenin sadeliğini ve onun altında ki fırtınalara en çok kim maruz kalabilir ki..Geçirdiğin zaman dilimine, kim kendini feda eder,kim uçurumdan aşağı atar ki zamanını…

-Bunca sual döndü dolaştı da yine kimseye cevap olamadı..Döndü kendine,kendi kendine.Çünkü kendine giden yollar yine kendinden geçiyordu..

YARIN ÖLECEKMİŞ GİBİ.. (1)

Şu an bu yazıyı okurken , nefes alıyorsunuz.Yani hayattasınız! Belki elinizde kahve belki çay veya yanınızda birisi.Muhtemelen teksiniz..Bu daha iyi! Bu yazı yalnız okunabilecek ve sentezi ona göre yapılacak şekilde.Konumuz çok basit 'yarın ölecekmiş gibi'. Neden yarın? Neden şimdi değil veya 1 saat sonra vs vs.. Düşünün,düşünelim diye..Sorgulayalım kendimizi, napıyoruz şuan? Şimdiden bahsetmiyorum genel surette.Bir çoğumuz yarın ki iş sorunlarını,hayalini kurduğu eşyayı,eşi,işi,parayı ve buna benzer bir çok şeyi düşünüyor olabilir.Tıpkı benim gibi! İnanın,inanayım ki BOŞ..Kocaman bir boşluk kocaman bir yalan yığını.Kendimizi ne için kandırıyoruz, güzel biriyle evlenmek , iyi bir şirkette çalışmak için mi? İyi paralar alıp kaliteli yaşam sürüp birilerine kendimizi kanıtlamak için mi? Sorgulayın hayatı..Sorgu..Sorgula..Sorgulasana..

100 Yıllık bir hayatın olduğunu düşünelim ve bu hayatın biteceğini adımız gibi bilelim.100 Yıl denilmiş ve garantisi olmadığı belki 10 belki 30 belki 70 yaşında öleceğin söylenmiş.Şimdi sorunumuz şu;garantisi olmayan bir yaşam sürecinde ne yapıyoruz? Ebediyet ve sonsuzluğu biliyoruz..Belki de tek gerçek O! İnsanoğlu ahmak mı dersiniz? Geçici bir yaşamın içerisini zamanını geçici zevkler,geçici insanlar,geçici eşyalar için harcasın.Neden peki söyle bana ne için ve kim için? Dürüst olalım AHMAK kişileriz..

Anlamıyorum doğrusu,insan paraya ihtiyacı olduğunu kadarını aramalı.Belki de ihtiyaç sahibine verebildiğini kadarını kazanmalı.Kendisinden 100 yıl sonra gelecek torunu için neden plan yapsın? Neden torununu bu saçma para ve mal sevdasına sürüklesin.Hadi ama yapma! Bu torunun suçu değil bu sen değilsin bu senin hayalin değil bu senin hayatta olman değil! Yapma! Yapma! Lütfen!..

Ucu açık ve açılan ucun kapanmayacağı bir metni okudunuz.Daha sonra tekrar kapatmaya gayret etmek için döneceğim.. 15.04.2017  (1)

KENDİM

Kendimi anlıyorum en çokta kendimle anlıyorum.İçerisinde bulunduğum kum tanelerinde yine kendimleyim..Birinin bana hayatımla ilgili sorduğu sorulara, tamamen gelişi güzel ve ilgisiz cevaplar veriyorum..Sebebi zannımca dinlemeyeceği! Kimse tatmin etmiyor derya deniz olan kendimi.Kızmamak lazım aslında , kızmak lazımken bile kızmadan durabilmek lazım belki de..İnsan bu kendini düşünür kendi için doldurur midesini.Bir gün olur sen yine sen olarak kalırsın ve kendine , kendinle çare bulursun.Bu 'kendin' durumu önemli olduğu için üzerinde çok duruyorum.Öyle çünkü en acısı ne biliyor musun? Kandırıldığın tüm hislerinin bir başka kişi tarafından algılanıyor olması gibi görünmesi.Ne zannediyorsun ki..Senin için ölüp biterim diyenlerin yine kendileri için bunları yaptığını bilsen tepkin ne olurdu? Nasıl mı diye sorduğu hissediyorum.Yaratılış içerisinde evrildik ve hepimiz kendimize döndük.Üzülmek duygusu misal , bunu yaşamak ve alışılmıştan dolayı bunu başkası üzerinden kullanarak evirip çevirip senin için ölürümlere getiriyoruz.Sevmek misal , bazen hiç sandığın kadar masum değil.Yine kendin için be başkan..Bir başkasını yine kendin için seviyorsun çünkü senin buna ihtiyacın var! Sarılmak örneğin; çok güzel değil mi bir başkasına sarılmak veya sevdiğine veyahutta hiç tanımadığın ama ihtiyaç duyduğun bir insana.Sebebi nedir dersen;ihtiyaç duyuyorsun işte..Kendinde bulabileceğin her şeyi başkasında arıyor,gideriyor ve sonuç olarak bunlara isim takıyorsun.Yani kimse için ölüp bitmiyorsun.Sonuç olarak ; kimsenin hayatına girmeyen,kendi halinde suyu ılık olan bir hayat içerisinde yüzüyorum.Dalga yüklü duygulara kulaç atmak yerine kıyıdayım..Yolunuz,yolumuz açık olsun.